Poëzie van Anna van Ro en Rita Laureys bij het SMAK... en op Aalsterse winkelramen



De poëten van de schrijfklassen aan de Academie voor Podiumkunsten in Aalst zijn bijzonder actief, tegenwoordig. Zo gaven Anna van Ro en Rita Laureys gehoor aan de oproep van het SMAK om voor Gedichtendag en de Poëzieweek een gedicht te schrijven bij een kunstwerk uit de collectie. Hun werk prijkt nu zowel op de website van het SMAK... als op Aalsterse winkelramen.

Momenteel zijn handletteraar(st)ers inderdaad druk in de weer om hun gedichten én die van andere cursisten en ex-cursisten uit de schrijfklassen op Aalsterse winkelramen te schilderen. Op de foto's zie je illustratrice Sara Minoodt aan het werk met een gedicht van Wieland Heymans





Een en ander kadert in de voorbereiding van het Valentijnproject Dichter bij de Liefde waar ook een poëzieroute met een wandel app bij hoort. Maar daarvoor moet je nog wachten tot 14 februari, natuurlijk! Na het succes vorig jaar van een eerste editie met winkelramenpoëzie, lag een nieuwe samenwerking met de Dienst Economie van de stad Aalst voor de hand. Niet minder dan 81 winkels in Groot-Aalst stapten mee in het project. 

Het doet enorm veel deugd dat, terwijl wij 20 jaar literair creatieve activiteit vieren aan de Academie, ons plaatselijk talent niet alleen in de eigen stad wordt gewaardeerd, maar ook ver daarbuiten. Met gepaste trots delen we hier dan ook de link naar de SMAK-gedichten en de kunstwerken:   

 

Over 'The House of Opportunity: Voodoo!' van Michaël Borremans


Voodoo

In het huis waar alles mogelijk is
Lezen je handen de woorden
Die de werkelijkheid boetseren

In het huis waar alles mogelijk is
Vormt je mond gedachteloos de spreuken
Ouder dan de tijd

In den beginne was het woord
Het woord is alles
En alles is het woord

- Anna van Ro


Over 'Heimweer (Schatten uit het Westen 4: Crisis op de schijnbare meerwaarde van het publiek (t.o.v. de woede van de kunstenaars))' van Anne-Mie Van Kerckhoven

Even niet hoeven
niet willen
zien
hoe de wereld
voor het raam zich aan haar
in vegen vertaalt.
De plicht roept
niet altijd even hard
getalm bij haar raam
of bij een schreeuwerige rechthoek
wat verderop in de straat van glas.
Even niet willen
gezien worden
gewikt
noch gewogen
op adem komen.
Begerige blikken blijven
op hun honger zitten,
zien slechts het rood van de kijkkast
die oorverdovend schreeuwt van leegte
de geduldige stoel
die wacht op de vrouw van glas.
Zij keurt haar decolleté
schikt de asblonde haren
trekt haar roze rok recht
klaar voor het volgende glas.

- Rita Laureys

Reacties

Podcast Het Academisch Kwartier

Het Mystiek Actie Front MAF!

Luisterboeken Podcast