Gedichten Jan Van Olmen

Fille fatale

Laat me barsten van verlangen.                              
Verstik mijn rede.
Met ogen
als in honing gedrenkte dolken.
Gedraag je als de prooi
die mijn ego verscheurt.
JA …
Ik gooi mijn schaamte weg
wring elk excuus eruit.
NOG …
Hou touwtjes strak
in lust gebonden.
HARDER …
Mijn hoofd versmolten
in Uw Schoot.


Eindelijk vrij! 

***

De verdrietige verzen

Neen
klinkt steeds hetzelfde
maar ruikt anders
als jij dat zegt.
Ik pleeg een kleine zelfmoord
en hang verlangen op
aan een boom
bomvol berusting.
Zelfs al schreef ik dit verdriet
in elke taal die ooit bestond
dan blijft het de vrije vertaling
van onversneden pijn.
Morgen komt een nieuwe dag
met een beetje meer
eelt op mijn ziel
en peuken in de asbak.
Gelukkig
dat mijn ego niet zo groot is.
Er zijn geen brokken te lijmen.
Een kabouter veegt alles bij elkaar.

Reacties

Podcast Het Academisch Kwartier

Het Mystiek Actie Front MAF!

Luisterboeken Podcast