House Rules by Jodi PicoultMy rating: 4 of 5 stars
Er is geen enkel boek van Jodi Picoult dat niet zeer goed is. Zo kort kan ik daarover zijn. Ik had dus eigenlijk best een ander boek dan “De andere zoon” kunnen bespreken (originele titel: House rules) Het eerste boek dat ik van haar las, “Negentien minuten”, raakte me zo erg, dat ik al haar andere boeken ook wou lezen.
Picoult schrijft telkens een (maatschappelijk relevant) verhaal vanuit verschillende personages, met elk hun kijk op de gebeurtenissen. Ik vind het straf hoe ze er telkens in slaagt dit op een zeer geloofwaardige manier te doen. Ik las ooit een boek van haar waarin elk personage zich richt tot een kleuter, dat nog te klein is om zelf aan het woord te komen, heel aangrijpend!
In “De andere zoon” kruipt ze zeer geslaagd in onder andere de huid van een jongen van ongeveer 18 jaar met Asperger. Hoe ze zijn gedachtegang, kijk op de wereld en gevoelens weergeeft, is buitengewoon. Maar ook hoe ze de moeder schetst, is sterk. Ook hier snijdt Picoult een aartsmoeilijk onderwerp aan en net als in haar andere boeken slaagt ze erin dat te doen op een nuchtere, aangrijpende, rauwe en tegelijk ontroerende manier, zonder ooit maar een keer melig te worden. Haar taalgebruik is soms verbluffend, zonder hoogdravend te willen zijn en de zinnen lezen als een trein. Het verhaal verveelt nooit, hoewel het boek ruim 400 pagina’s telt. Bovendien zit je eigenlijk vanaf de eerste bladzijde volledig in het verhaal en slaag je er amper in het boek naast je te leggen. Nadien draag je het verhaal nog een ganse tijd met je mee, omdat Picoult er telkens in slaagt haar personages van vlees en bloed te maken. Het is zelfs zo dat ik aan de jongen uit “De andere zoon” af en toe terugdenk, alsof ik hem in levende lijve heb gekend. Ook met de andere boeken die ik van haar las, heb ik dat al ervaren.
Wat ik zonde vind, is dat Jodi Picoult in de boekhandels vaak onder de categorie ‘chicklit’ valt, zonder het genre afvallig te willen zijn. Picoult schrijft voor een zeer ruim publiek, ook mannen lezen haar boeken graag, maar wie haar boeken niet kent, gaat natuurlijk niet in de afdeling ‘chicklit’ neuzen.
Ze is zonder enige twijfel mijn favoriete buitenlandse auteur voor het moment, om de reden dat alles klopt in haar boeken: het verhaal, de personages, de taal en het plot. Nee, haar boeken zijn geen literaire hoogstandjes, eerder literaire ontspanning van de bovenste plank. En laat dat nu net zijn wat ik zoek in een perfect verhaal.
View all my reviews
Reacties