Il corpo umano by Paolo GiordanoMy rating: 3 of 5 stars
'Het menselijk lichaam' gaat over Italiaanse soldaten in de woestijn van Afghanistan. Het hoofdpersonage is een dokter, luitenant Egitto, met een hoop onverwerkte deuken in zijn zelfvertrouwen. Het verhaal speelt zich grotendeels af in Afghanistan, af en toe komen er flashbacks van Egitto's verleden aan bod.
Langs de revue passeren de zware, maar voorspelbare onderwerpen die aan het leger worden gelinkt: de jeugdtrauma's van luitenant Egitto, het overspel met hoeren door Cederna, de conversatie's over het internet uit eenzaamheid, de maagdelijke soldaat die niet van zijn moeder kan loskomen...
Het gaat over eenzaamheid. Paola Giordano schrijft: 'De trieste waarheid is dat je, als je volwassen bent, geen echte vrienden meer hebt.' En hoewel het tijdens het lezen voelde alsof dit bedoeld was als een meesterwerk van psychologisch inzicht, voelde het meer mechanisch dan intrigerend. Het bracht geen nieuw inzicht, het beschreef ruw de situatie zoals hij is.
De personages waren levensecht, maar je kon je er niet mee identificeren omdat ze stuk voor stuk lelijke, achterbakse en zielige persoonlijkheden zijn. Het zijn mannen zonder mensenkennis, ze denken niet na en gaan geen emotionele banden aan met elkaar. Het toont echt het lelijke van het leger. En dat heeft niet alleen invloed over wat er wordt verteld, maar ook de manier waarop. Het zijn de mannen die aan het woord zijn, dus het taalgebruik is ronduit lelijk en hun gedachten banaal.
Spijtig, want ik heb zelf al zo een slechte idee van het leger. Ik wou eens graag een ander inzicht meemaken. Spreken anderen niet over de sterke vriendschappen die ontstaan in het leven? Hoewel het bedoeld is als een boek over de psychologie van een soldaat, komt er bitter weinig emotie aan te pas.
Ik heb lang uitgekeken naar een nieuw boek van Paolo Giordano. Misschien ben ik met te veel goesting aan dit boek begonnen en heeft het mij daarom zo teleurgesteld.
View all my reviews
Reacties