Beeld: Frank Theys, Nachtkoorts, 2011, videostill
In de filminstallatie “Nachtkoorts” toont Frank Theys het ontstaan en verloop van een paniekaanval. Doordat de film over drie schermen geprojecteerd wordt, kan je de angst als het ware letterlijk en figuurlijk van binnenuit zien en voelen. Het komt van alle kanten op je af. De manier waarop alles in beeld gebracht wordt, is zowel bevreemdend als confronterend. Confronterend, omdat iedereen wel eens ten prooi valt aan een irrationele angst. Bevreemdend, omdat de film de veruitwendiging is van iets wat bijna per definitie ontastbaar is en enkel in onze geest leeft. De sfeer in het appartement, waar je de paniek en de nachtelijke, bijna existentiële eenzaamheid voelt, staat enerzijds in contrast met de grootstedelijke buitenwereld, waar het leven altijd maar voortdendert. Anderzijds sluit het er ook perfect bij aan: de nachtelijke passanten lijken schoolvoorbeelden van anonieme, eenzame levens. De overgang tussen het leven binnen en buiten verloopt via een troosteloos aandoende trappenhal, die ondergedompeld is in koude neonverlichting en een onaangenaam ziekenhuisgevoel oproept. Het mag duidelijk zijn dat dit geen film is waar je een goed gevoel aan overhoudt, maar hij is zeker de moeite van het bekijken en beleven waard.
Recensie: Myriam De Wilde
Frank Theys (°1963) is filosoof, beeldend kunstenaar en filmmaker. Zijn werk werd gelauwerd met verschillende internationale prijzen en behoort tot de collecties van o.a. MoMA (New York), M HKA (Antwerpen), S.M.A.K. (Gent) en Centre National de la Cinématographie (Parijs). Hij presenteert de nieuwe filminstallatie Nachtkoorts, een portret van een personage met een paniekstoornis nog tot 20 november in Netwerk / centrum voor hedendaagse kunst.
Reacties