l’Amour...!
l’Amour...!
Een briefje aangetroffen in een bibliotheekboek. Een geweldig briefje. We weten niets van de schrijver of van de geadresseerde. Dat maakt het nu juist zo intrigerend.
Blijkbaar is er reeds herhaaldelijk de liefde bedreven. Het was namelijk weer heerlijk. Dat maakt het nog spannender. Want de afzender is dan wel van mening dat de lichamelijke vereniging heerlijk was, maar hoe staat de andere helft van dit duo daar tegenover? Vond die het animobabel? Was het na tien of twintig seconden alweer bekeken? Of sprongen er ook voor de ontvanger veel coïtale spetters van deze samenwerking af? Moesten de lakens na afloop verschoond worden?
Mooi aan het briefje vind ik dat er (in elk geval in de ene richting die we naar aanleiding van dit materiaal kunnen beoordelen) sprake is van oprechte liefde. De drie ondertekeningskruisjes vat ikzelf op als drie gepassioneerde kussen. Van die natte en hartstochtelijke.
Het handschrift oogt op het eerste gezicht enigszins vrouwelijk, maar de signatuur verwijst naar een mannelijke bron. Er wordt wat rommelig omgesprongen met wat drukkers aanduiden als bovenkast en onderkast: consequent wordt er met een hoofdletter R geschreven. De openingszin vermeldt een Schat met een hoofdletter en ook Moppie (dat men licht voor een neerbuigend woord zou kunnen verslijten) begint met een heuse kapitaal, waarachtig, want ook deze is goed zichtbaar groter geschreven dan de overige letters. Dat kunnen we gerust opgevatten als een uiting van respect.
Hier wordt iedereen toch gelukkig van? Behalve natuurlijk als je met één van deze twee partijen gehuwd bent, maar niet blijkt te weten van de beschreven liefde en ‘t spondelijke samenzijn...!
maandag 20 juni 2011
l’Amour, c’est fantastique...!
L’AMOUR...
Da’s natuurlijk geweldig, zo’n briefje. Maar is het wel tijdig opgemerkt...?
Volgende
Vorige
Reacties