Ardeens dagboek: Remouchamps (1) - door Ben Schokkaert

 

Om vijf uur zit ik in Remouchamps in een café met zicht op de ingang van de grotten. De baas heeft de muren van zijn café gedecoreerd met bordjes waarop staat wat je allemaal niet mag. Geen frieten. Geen ijsjes. ‘Only waiter.’ Geen buggies tenzij dichtgevouwen. ‘Een groep = Een rekening.’ Geen hamburgers. Geen blikken. ‘Geen toilet zonder drank’”



Ik drink, dus ik mag urineren in een bak die uit één stuk is gegoten. Niet zo’n halfslachtig model à la Marcel Duchamp waar je je ballen op de rand kunt laten rusten, maar een ding waar antiekbeurzen een aardige prijs voor bieden

Terwijl ik mijn water maak, verontschuldigt de cafébaas zich voor eventuele ongemakken die zijn toiletten zouden veroorzaken. “Ze zijn antiek, dus ik mag ze niet vervangen”, lees ik op een handgeschreven papier boven mijn piemel.



Ik houd niet van cafés met verbodbordjes en excuuspapiertjes. Om het goed te maken, hangen aan de schouw gekalligrafeerde teksten met boodschappen in de taal van de streek.



Chal, c’est mi qu’est miêsse!

Ci n’ést min tot d’ach’ter, fát payi.

Chaque payis, chaque mode, nos n’avans cwali chal l’ardenne wallone.



Buiten het café heerst de zondvloed, het is het moment van de dag dat in de grot aan de overzijde de vleermuizen de slaap uit hun vleugels rekken. Morgen zal ik eerst afdalen in deze onderwereld van 'Merveilles des merveilles’. Ik zal zwerven door rotsen die miljoenen jaren geleden werden gevormd. Ik zal dwalen door zalen waar het ganse jaar een constante temperatuur heerst. Hun namen, die ik lees in het foldertje in het café, geven al op voorhand veel te veel prijs over hun grootte: ‘la grande draperie’, ‘la grande galerie’, ‘la cathédrale’. Zal ik er sporen van ‘des chauves-souris’ aantreffen, zoals de Franse taal de draculaatjes zo schattig benoemt, of van ‘des crustacés cavernicoles’’, waarvan de blinde Niphargus, maximaal 3,5 cm groot, de meest karakteristieke is?



De grot bezoeken duurt 75 minuten. De ondergrondse heenreis zal ik te voet doen. Terugkeren moet met een bootje over de Rubicon, “de langste onderaardse boottocht ter wereld”, 600 meter lang.



Maar vooral wil ik morgen het Grote Routepad GRAE volgen, met de A van ‘Ardennen’ en de E van ‘Eifel’. GRAE is een aftakking van het Grote Routepad 5, van Hoek van Holland aan de Noordzee naar Nice sur Mer aan de Middellandse Zee, het splijt onze provincie Luik/Liège van noord naar zuid in twee helften.


Reacties

Podcast Het Academisch Kwartier

Luisterboeken Podcast

Podcast Mysterieus België