"Hé, pssst..."
De statige fles Saint Emilion (1978) keek met tegenzin opzij.
Zijn kort "Ja, wat is er?" klonk schor (omdat hij allang niets meer gezegd had) en hautain
(omdat hij een St Emilion was).
De jonge Beaujolais vroeg vol ontzag: "Hoe lang staat U hier al? Wat gaat er nu gebeuren?"
Saint Emilion wilde hem eerst negeren, maar bedacht zich. "Een dezer komt er een hooggeplaatst iemand op bezoek, misschien wel een koning of president, dan word ik voorzichtig mee naar boven genomen. De wijnkenners, die dan zeker 30 minuten lang over mijn boucquet, kleur en nasmaak gaan praten, zullen me degusteren, en nog weken later verhalen over mij vertellen," zei hij op neerbuigende toon.
"Wow," fluisterde Beaujolais vol ontzag. "Maar...."
Plots was het licht aangefloept, en geheimzinnig fluisterend kwamen twee jongens de kelder in geslopen.
"Ben je zeker dat dit kan? Gaat je vader niet écht verschrikkelijk boos worden op ons?" vroeg de ene.
Vol bravoure zwaaide de andere met de kurkentrekker, keek even rond, en graaide Saint Emilion van de plank...
Reacties