Het is bedtijd.
Lijntje is moe,
dus hup hup
naar de kamer.
Mama stopt Lijntje
in bed.
Ze knipt het licht uit.
Het is donker.
"Help, ik zie een spook!"
roept Lijntje.
Snel neemt mama de stofzuiger.
"Ik zuig de spoken op," lacht ze.
En dan vertelt mama een verhaaltje
over een zeemeermin.
En over een koning
in een kasteel onder de zee.
Lijntje droomt.
Ze is nu een meermin
in een kasteel onder de zee.
"Slaapwel," fluistert mama.
Reacties
Je weet of misschien ook niet dat ik een bijzondere achting heb voor de recreatieve creativiteit waarmee je de laatste tijd, jaren zeg maar, gestalte geeft aan de woorden in je gedachten. Daarom is het een verademing je hier op deze blog aan te treffen. Eindelijk weer een vleug leven, een tot lijn verworden ademtocht uit joostelijke richting. Hou het woord hoog mijn beste, de tekeningen inspirerend en vermeng ze met je enthousiasme.
Een medeschrijver uit een vervlogen woordtijdperk.