Manifest LIterair CReatief Actiefront LICRA

Met een oorverdovende storm breken wij de stilte.

Genoeg gekeken naar onze steeds higher gedefinieerde lichtbak
vol holle hoofden.

Genoeg beleefd met bv-buisbacillen 
die onze hersencellen besmetten.

Genoeg gedommeld bij dwaze feuilletons 
die ons dramatisch de dieperik in denderen.

Gekluisterd aan het scherm raken we dagelijks 
de ranzige korst op de cultuurbodem.

Gebeuk, gebonk er tegenaan. 
De tv hoopt er met ons doorheen te gaan,

de totale etherleegte in.

Geheid is net dat heien onze redding.

Het aanhoudend aanstellerig getetter en getater heeft ons gewekt.

Het heeft ons bewust gemaakt van die latente hoofdpijn, 
de ergernis.

Het heeft ons opgericht en strijdbaar gemaakt
om het woord te redden.

Inkt moet vloeien.

Ze zullen er een harde strijd van maken, onze tegenstanders.

Ze zullen ons verketteren met het verwijt: elitair, revolutionair.

Ze zullen ons berechten en broodroven door toga’s met een air

van hier tot there.

Eronder, krijgen ze ons niet. Overal worden burgers wakker.

Ze nemen de handschoen op, ze komen eraan.

Ze schreeuwen: ‘Weg met de buis!’ 
Ze scanderen: ‘Inkt moet vloeien!’

We gaan erop en erover.

Laten we naar Brussel en Vilvoorde trekken en de tv-twintowers opblazen.

Laten we, mon cher,

in het puin een smeulend restje cultuur zoeken en aanblazen,

de geschreven kunst uit het kanalenruis doen herrijzen,

samenscholen in boekhandels en bibliotheken en elkaar trakteren met citaten

op café, verzen op het lichaam drukken

voor het slapengaan, contrair,

en met zin in ons hart,

met flair.

Inkt moet vloeien!