 |
| Podcast cover - met stiftgedicht van Mi |
Leonie Van Den Dijck, de zieneres van Onkerzele, is een fascinerend figuur. In de jaren voor de Tweede Wereldoorlog zag ze de Maagd Maria verschijnen bij de kerk van Onkerzele, trok ze Zonnewonderen aan – die wij nu UFO fenomenen zouden noemen – en deed ze allerlei voorspellingen over onder meer de moord op koning Albert I, en het dodelijk ongeval van koningin Astrid.
In haar laatste voorspelling zei ze dat haar lichaam niet tot ontbinding zou overgaan. In 1972, 23 jaar na haar dood, werd zij in het bijzijn van een cameraploeg van het tv magazine Echo opgegraven. Jan Van Rompay kon alleen maar vaststellen dat ze woord had gehouden.
Ik zat als jongetje van tien verbijsterd te kijken naar de beelden. Twintig jaar later zat ik met Guy Didelez aan de keukentafel te brainstormen over een nieuw boek dat we samen zouden kunnen schrijven. Ik vertelde hem over de opgraving die ik ooit op tv had bijgewoond. We begonnen meteen research te doen, doken vooral onder in de krantenarchieven - tot die van de jaren dertig toe. Sommige elementen uit haar biografie bleken moeilijk te verklaren, andere wezen ongetwijfeld op de ambities van haar omgeving om van Onkerzele een nieuw Lourdes te maken, en het verloop van een en ander een handje toe te steken.
Om ons project tot een goed einde te brengen, moesten we erin slagen een zogenaamd 'Handschrift' te pakken te krijgen, een soort biografie met daarin ook al haar visioenen en voorspellingen, die haar 'secretaris' Gustaaf Schellinck naar aanleiding van haar opgraving had gepubliceerd. Met een stencilmachine maakte hij er een honderdtal exemplaren van, maar dit 'boek' bleek onvindbaar.
Op het moment dat Guy en ik de zoektocht opgaven - en dus ook ons eigen project - deed er zich een geweldige synchroniciteit voor, een betekenisvolle coïncidentie (het zijn termen van de Zwitserse psychiater Carl Gustav Jung) van het zuiverste kaliber. Toeval dat je niet zomaar kunt aanvaarden als toeval, met andere woorden.
Op een donderdag in 1992 gaven Guy en ik de zoektocht op. De dag daarna was er een feestje van de uitgeverij van onze jeugdboeken. Jacques Van Mello, de distributeur van de uitgeverij, stond samen met Guy en mij aan het buffet. Ik begon wat small talk, van het soort dat je kunt verwachten als je samen in de rij staat aan het buffet. Ik vroeg Jacques hoe het nog gesteld is in Denderleeuw, waar hij op dat moment woonde.
‘Prima,’ zei hij, en helemaal out of the blue voegde hij eraan toe: ‘Maar eigenlijk ben ik van geboorte van Geraardsbergen.’
‘Ah ja?’ vroeg ik. ‘Ken jij Leonie Van Den Dijck dan misschien, de zieneres van Onkerzele?’
‘Maar natuurlijk!... Ik heb daar op zolder een dik pak gestencilde bladzijden over liggen, dat mijn vader in de jaren zeventig nog gekocht heeft.’
Uiteindelijk hebben Guy en ik ons boek over Leonie Van den Dijck geschreven: Het Orakel Ontgraven verscheen in 1993 bij uitgeverij Manteau. Meer dan dertig jaar liep ik rond met het voornemen nog eens wat te gaan doen met dat typoscript, en toen verscheen Mi ten tonele. Zij is een juf wiskunde, maar tijdens de jaren 2014-2016 was ik haar Meester literaire creatie aan de Academie voor Podiumkunsten in Aalst.
MI:
In het voorjaar van 2024 maakten we samen een podcast over synchroniciteiten, we noemden ons het Het Mystiek Actie Front MAF! Het was de bedoeling blackout poetry te maken als inspiratie voor andere literair creatieve teksten. Wat zou het geven als we met ons tweeën dezelfde bladzijden uit het typoscript van Schellinck aan een stiftbehandeling zouden onderwerpen? Wel, binnen de kortste keren kwamen daar allerlei curieuze boodschappen, maar ook een verbijsterende reeks synchroniciteiten van.
Het hele verhaal heb ik in het lang en het breed verteld in mijn 'autobiografie', Een magisch-realist in Mysterieus België, het Boek der Synchroniciteiten die in juni 2025 verschijnt bij Les Iles. Ondertussen was ik, in de MAFfe geest van 'Mi & Pé' (je kunt een zwaar thema als mystiek of spiritualiteit ook lichtvoetig benaderen) ook met mijn schrijversklassen in Aalst aan de slag gegaan met het typoscript van Schellinck. En daaruit groeide dan weer dit project:
Reacties