Onder vrienden by Paul Baeten GrondaMy rating: 4 of 5 stars
Ik ken P.B. Gronda van de columns die hij wekelijks schrijft voor Knack. Ik hou wel van zijn schrijfstijl: gevat en doorspekt met een flinke dosis zelfrelativering.
Zijn boek 'Onder vrienden' kocht ik op de Boekenbeurs vorig jaar.
Het is een dun boekje, van 125 pagina's, wat ik na een aantal bladzijden al jammer vond: het zou veel te snel uit zijn naar mijn zin. Ik deed er twee dagen over en dat is alleen maar omdat ik het boek af en toe bewust weglegde, zodat ik het niet in één ruk uitlas.
Je bent meteen mee in het verhaal, ook al is het hoofdpersonage een man (en ik dus duidelijk een vrouw). Zonder aan beschrijvingen te doen, slaagt Gronda er in een excellente sfeerschepping neer te pennen. Je ziet het huis en de vrienden zo voor jou, je zit mee met hen aan tafel, je loopt mee met hen door de tuin.
Op bijzonder relativerende wijze zet hij de werkelijkheid neer van een man die 30 jaar is geworden en die niet goed weet hoe hij is terechtgekomen in de situatie waarin hij nu zit. Het enige wat me een beetje stoort aan het verhaal, is dat het bijna onwaarschijnlijk is dat het om dertigers gaat (of mensen die eind de 20 zijn). Je zou - op basis van de beschrijving van hun jobs, relaties, successen en falen - hen minstens 40 jaar schatten. Ze hebben net iets teveel succes en geld op die leeftijd naar mijn zin, maar het kan best natuurlijk. Het maakt dat de personages op dat vlak net iets verder van je afstaan, dat hun werkelijkheid niet helemaal de jouwe is. Tenzij ik de enige bijna veertiger ben die geen Porsche heeft of een degoutant duur horloge van de vrienden kreeg op mijn vijfentwintigste of zowel in België als in Italië een huis heeft...
Op gevoelsvlak zitten de personages echt op je vel. Gronda snijdt onderwerpen aan die je direct herkent. Doorspekt met humor, zelfs sarcasme en ik herhaal: vooral zelfrelativering. Zelfs in de meest bittere situaties tussen de vrienden (want ook die worden blootgelegd) komen er nog een gedachten van het hoofdpersonage die je zelf ook zou denken. (Het hoofdpersonage is trouwens een ik-personage waardoor het boek vrij autobiografisch lijkt, al twijfel ik er aan of het helemaal naar waarheid is geschreven. Allicht niet, een goed schrijver geeft altijd een beeld van de werkelijkheid weer en niet de werkelijkheid zoals die zich aandient).
Het taalgebruik is eenvoudig, geen lange, moeilijke zinnen. Rechttoe rechtaan. Wat geweldig goed werkt in dit verhaal. Ik herken de Gronda in het boek zoals ik hem 'ken' uit zijn columns. Knap werk! Alleen jammer dat het zo snel uit was.
View all my reviews
Reacties